آقای عباسی (غفاری) همواره در سخنرانی‌های خود از استاد آیت الله سعادت پرور به‌عنوان استاد اخلاق و عرفان خود یاد میکند و در تمامی نوشته‌ها و عکس‌ها و بنرها، به‌عنوان شاگرد برجسته آیت‌الله بهجت و آیت‌الله سعادت پرور معرفی می‌شود.
پیشتر به این نکته اشاره کردم که در فضای مباحث اخلاقی و عرفانی، مقصود از شاگرد کسی است در مسیر سیر و سلوک تحت تربیت یک استادی قرار گیرد، نه اینکه صرفاً در جلسات وعظ عمومی و یا نماز جماعت آن استاد حضور یابد.
خوب است مخاطبان عزیز بدانند که مرحوم آیت‌الله سعادت پرور از شاگردان برجسته مرحوم علامه طباطبایی بودند و پس از رحلت علامه، بیش از 20 سال سعی وافری در تربیت شاگردان اخلاقی و عرفانی به خرج دادند و در دامان ایشان شاگردان فراوانی تربیت شدند. ایشان در میان شاگردان خود برخی را به‌عنوان مربی و دستگیر افراد نام می‌برده‌اند که تعداد آن‌ها بیش از 20 نفر است.
تحقیقات من نشان می‌دهد که نام آقای عباسی (غفاری) هرگز در میان این جمع نبوده، بلکه ایشان صرفاً از شاگردان عادی استاد سعادت پرور بوده اند.
