آقای عباسی (غفاری) در نقل قولی از استاد سعادت پرور رحمت الله علیه می‌گوید:
اگر گسی به زیارت حضرت امام خمینی برود گویا به زیارت اباعبدالله الحسین می‌رود. وی از قول آیت‌الله سعادت پرور ادامه می‌دهد: خیلی از انبیا مانند حضرت ابراهیم باید بیایند و در محضر امام خمینی زانو بزنند!!! (کتاب سلوک عشق، ص 48) (این سخنان در شب اربعین سال 1394 بیان شده و در کتاب سلوک عشق پیاده شده است)
روحانیون که نماینده رسول خدا هستند در بین مردم، اگر خداى نخواسته روحانیونى که مدعى این هستند که نماینده امام زمان الان هستند در بین مردم، اگر خداى نخواسته از یکى‌شان یک چیزى صادر بشود که بر خلاف اسلام باشد، اینطور نیست که فقط خودش را از بین برده باشد، این حیثیت روحانیت را لکه‌دار کرده. این یک وظیفه بزرگى به عهده‌اش هست، روحانى همچو نیست که اگر یک خلافى بکند، بگویند که زید این را کرده، خلاف روحانى، به اندازه‌اى که سعه شعاع نفوذش هست، خطایش یک خطاى بزرگى هست، خطائى است که عفوش در دادگاه خدا بسیار مشکل است، براى اینکه این نماینده، یعنى مدعاى نمایندگى از طرف امام زمان سلام‌الله علیه و اسلام دارد، نماینده امام زمان اگر خداى نخواسته یک قدمى کج بردارد، این اسباب این مى‌شود که مردم به روحانیت بدبین بشوند. بدبین شدن به روحانیت و شکست روحانیت، شکست اسلام است که حفظ کرده تا حالا اسلام را این طبقه بوده، و اگر در این طبقه شخصى اشخاصى پیدا بشود که بر خلاف مصالح اسلام خداى نخواسته عمل بکند، جرمى است که از آدمکشى بدتر است، جرمى است که از همه معاصى بدتر، براى اینکه جرم صادر مى‌شود از کسى که آبروى یک روحانیت را از بین مى‌برد، و آنهائى که غافل هستند از اسلام گاهى وقت‌ها بر مى‌گرداند، این اینطور نیست که وارد شده است که اگر چنانچه عالم فاسد بشود عالم فاسد شود. براى اینکه عالم نماینده به حسب ظاهر نماینده امام است و اگر خداى نخواسته یک فسادى در او پیدا بشود، فاسد بشود، قشرهاى ملت را فاسد مى‌کند و از آن طرف اگر چنانچه صالح باشد، صالح کند قشرهاى ملت را، صالح مى‌کند عالم را.
در روایاتی در رابطه با فرایض و نوافل اعمال هم در روایات معصومین و هم در احادیث قدسی، معانی قابل تأمل و متقنی وجود دارد که از آن جمله در حدیث مشهور به قرب نوافل آمده است. (اصول کافی، ج 2، ص352) بر اساس مفاهیم این روایت و مشابه آن، بنده بر اثر نوافل و فرایض، به مقام قرب الهی دست می یابد و برخی ویژگیهای خداگونه به او اعطا می شود. امام نیز حصول ولایت کلیه را در گرو نیل به مقام قرب فرایض دانسته و آن را به نابودی و استهلاک اسمایی و صفاتی که حق گوش و دست بنده می شود تعبیر نموده‌اند.(ر.ک:تعلیقات علی شرح فصوص الحکم، ص 112) در این حالت، وجود عارف، مستهلک در وجود حق گشته، اثری از آثار خود، در وجود عارف باقی نمی ماند؛ حق به تمام معنا در گوش و چشم و دست و پا و قلب عارف ظهور نموده و عبد، نمود تام حق می گردد. برخی از ارباب معرفت و بصیرت در این حالت محو و صعق کلی مقام کرده،
بسمه تعالی
✅ در پی انتشار مطلبی از قول عالم ربانی حضرت آیة الله سعادت پرور (قدس سره) به این عنوان که " حضرت ابراهیم ها! باید بیایند و در محضر امام خمینی زانو بزنند..." به اطلاع می رساند:
ارادت بالای حضرت آیة الله سعادت پرور (ره) به حضرت امام خمینی (ره) به عنوان استاد و انسانی الهی که به بالاترین مراتب کمال انسانی رسیده و نیز به عنوان رهبر انقلاب اسلامی که باید حرفش را به جان و دل شنید و از هر امر و نهی ایشان اطاعت و برای رسیدن به اهدافش جانفشانی کرد از مجموعه مذاکرات شفاهی ایشان با دوستان و نیز از مکتوبات و مقدمهٔ کتابهای ایشان پیداست ، اما مقایسه ایشان با حضرت ابراهیم (علیه السلام)؛ اولا چنین مطلبی از معظم له شنیده نشده و استناد آن به ایشان نادرست و کذب محض است. ثانیا دأب ایشان با ورود در مسائل مبهم یا حرفهای بی فایده و مبتنی بر ظن و گمان و حدسیات مخالف بود . در هر حال رعایت تقوی در نقل و استنادها لازم است.
🔹دفترتنظیم و نشر آثار آیة الله سعادت پرور(قدس سره)
